O oderwaniu, przeniesieniu i fotografii odklejonej.
Fotografia wykorzystuje Duchampowskie przeniesienie. Przedmiot sfotografowany zostaje wyrwany z czasu i przestrzeni stanowiących jego kontekst. W postaci obrazu, przedmiot umieszczony zostaje w nowym kontekście, który nadaje mu nowe znaczenie.
Częstym zarzutem wobec fotografii jest automatyczność - zapis fotograficzny powstaje przy pomocy maszyny w procesie automatycznym. Przywiązanie do automatyczności marginalizuje wpływ twórcy na powstałe zdjęcie i może sugerować przypadkowość stworzenia i brak intencjonalności przeniesienia.
Fotografia odklejona kładzie nacisk na ekspresję autora poprzez osobistą interpretację fotografowanego przedmiotu. To właśnie osobista interpretacja i ekspresja fotograficzna prowadzą do wyrwania przedmiotu z czasu i przestrzeni i powstania z niego obrazu, który uniemożliwia łatwy powrót od obrazu do sfotografowanego przedmiotu. Czyniąc to, autor wykorzystując realność tworzy obraz, który poprzez oderwanie i przeniesienie staje się nową realnością. Realnością niezależną od oryginału.
Wykonując zdjęcie, autor daje upust swojej potrzebie tworzenia, zaś powstały obraz jest wyrazem tej potrzeby, jak również kunsztu, emocji, wrażliwości, przekonań i idei.
Nawet jeśli proces rejestracji obrazu jest automatyczny, interpretacja przedmiotu, zamysł, wykonanie czy wykorzystanie obrazu są zawsze pracą intencjonalną służącą ekspresji autora.
W tym aspekcie fotografik-artysta, na podobieństwo dawnych mistrzów, używa swojego umysłu, wrażliwości i warsztatu, by stworzyć dzieło. Powstałe dzieło fotograficzne ma ścisły związek z realnością, ale za sprawą fotograficznego oderwania i przeniesienia fotografia operuje w obszarze współczesnej sztuki konceptualnej.
Zawierając w sobie kompozycję wypływającą wprost z wrażliwości twórcy, fotografia podobna jest muzyce. Obie są zdolne do wzbudzania wielkich emocji za sprawą kompozycji i wyrazu.
Fotografia odklejona, zmierzając ku abstrakcji, nie jest nadto opisowa. W naturalny sposób pomija elementy zbędne. Fotografując nie to co jest, co autor widzi, ale to co czuje, autor tworzy obrazy wyrażające jego stany emocjonalne. W tym aspekcie fotografia odklejona przypomina poezję. Zawierając w sobie tajemnicę, zagadkę, wskazówkę, sugestię czy ślad, fotografia odklejona rozbudza wyobraźnię i pozostawia miejsce na osobistą interpretację dzieła przez odbiorcę.
Fotografując realność, autor tworzy zbiór obrazów będących szkieletem nowej realności, nowego świata - intymnego świata autora. Zaś fotografując wytwory fantazji, światy skonstruowane, fotografia staje się teatrem, w którym ludzie, przedmioty i miejsca grają role przypisane im przez artystę.
Fotografia jest sztuką nad wszystkie sztuki.
 |
| Kompozycja suprematyczna. fot. Łukasz Cyrus |
