Co zobaczymy na wystawie "Corpus"?
 |
| Corpus - Kolektyw Twórczy "Peryferia", 2019. |
Przygotowania do zbliżającej się wystawy
"CORPUS" Kolektywu Twórczego "Peryferia" trwają. Wystawa powoli zbliża się do finalnego kształtu, co jest wynikiem wielomiesięcznej pracy nad tematem. Są już gotowe teksty, które rzucą promyk światła na to skrywane miesiącami przedsięwzięcie.
O zbliżającej się wystawie mówią zaangażowani artyści:
Kamil Myszkowski
Herosi
Heros - (ἥρως „bohater”) – w mitologii greckiej bohater, który dzięki swym niezwykłym przymiotom został zaliczony w poczet bóstw; półbóg; postać zrodzona ze związku człowieka i boga. Herosi byli dowodem przenikania się świata bogów i ludzi. Fotografie z serii odnoszą się do przedstawienia postaci ludzkiej w klasycznych rzeźbach greckich. Zarysowana cieniem muskulatura, marmurowy odcień skóry, dynamiczne lub statyczne ujęcia. Czy możliwe jest współcześnie odnalezienie ideału piękna charakterystycznego dla mitycznych herosów?
Niedokończony wiersz
Intymna opowieść o relacji, bliskości, tęsknocie, cielesności, ukryta przed nachalnym spojrzeniem. Słowa dopełnione obrazem. Mijający czas, oddalające się i zbliżające postaci, utrata, spóźnione wyznania. Uczucie i westchnienie utrwalone w emulsji światłoczułej, przetrwa nawet gdy nie będzie już bohaterów. Nie będzie czułego dotyku ciepłej skóry, pozostanie mała relikwia minionej chwili, na którą za długo się wpatruję.
Krzysztof Szlapa
Światło-pismo
„Światło -pismo” to tytuł serii fotografii wielootworkowych zaczerpnięty z książki „Obrazy metafor” B. Stieglera. Wracam nią do źródła, do etymologii słowa foto-grafia*, czyli pisania za pomocą światła. Skonstruowałem aparat tak, aby za pomocą jednej ekspozycji tworzył jednocześnie zdjęcie i literę alfabetu.
Na wystawie prezentuję „słowobraz” ORGAZM, przedstawiający 138 wizerunków słońca. Tym samym podkreślam rolę „szału uniesienia” pieszczotliwie nazywanego „La petite mort”w moim codziennym doświadczaniu cielesności.
*(gr. φως, phōs, D. phōtós –światło; gráphō –piszę)
Klepsydra
Z prochu powstałeś i w proch się obrócisz. Czasami myślę o tym jak by to było mieć świadomość tego, że robi się coś po raz ostatni. Na przykład ostatni raz otworzyć oczy. Ogarnia mnie wtedy uczucie niedowierzania. Czy to możliwe, że kiedyś umrę? Wtedy też towarzyszy mi piękna wizja, w której moje ciało rozpada się na drobne czarne kryształy.
Seria zdjęć Klepsydra przedstawia fragmenty nagrobków znajdujących się wokół Kościoła Pokoju w Świdnicy. Zachwyciła mnie różnorodność ujęć tego ponadczasowego, wanitatywnego motywu. Wizerunki prezentowane na wystawie zostały wykonane za pomocą otworkowej kamery natychmiastowej.
Tomasz Dobiszewski
Obmywanie (tekst Marta Wilaszewska)
Woda jest podstawowym żywiołem służącym oczyszczeniu, zarówno z zewnątrz jak i wewnątrz. “Obmywanie” to cykl fotografii przedstawiający postać autora podczas aktów oczyszczania się z brudów codzienności. Zmianie ulegają pomieszczenia, tak samo jak zmienne są miejsca, w których popełniane zostają grzechy fizyczne, jak i psychiczne. Rytuał, jakiemu poddaje się autor, jest swego rodzaju monodramem, który podglądać możemy jakby przez kroplę oczyszczającej wody, jakby przez oko zroszone tą kroplą.
Tomasz Warzyński
Ciało-portal
Prezentuję pracę, która przywołuje miejsce styku granic pomiędzy światami, miejsce zmieszania rzeczywistości, które je rozszerza, powodując, że nasze ciało zaczyna być w wielu miejsca, poza naszą fizycznością – staje się ciałem podzielonym. To preludium do generowania interaktywnych choreografii aktywności, być może nazwanych życiem.
Ciało-pustka
W opisach wyrażających esencję japońskiego tańca butoh istnieją takie pojęcia jak aida, czyli to-co-jest-pomiędzy, rezonans – wzajemna relacja ciała i miejsca (basho), oraz życieśmierć – seishi – moment uwidaczniania jedności życia i śmierci. Stosując zawężenie pola oświetlającego materiał światłoczuły do wielkości otworka, tańcząc wewnętrzny butoh – wykonałem fotografie, które prezentuję z zamiarem poszerzenia znaczenia pojęcia pustki.
Łukasz Cyrus
Dusza i ciało
Osobiste doświadczenia życiowe doprowadziły mnie do przekonania, iż dusza i ciało stanowią jedność i nie potrafią bez siebie istnieć. Ciało wpływa na duszę, dusza wpływa na ciało. Nie jest możliwe istnienie tej duszy w innym ciele. Ta dusza w innym ciele będzie inną duszą, bo to ciało określa możliwości działania tej duszy, zaś pragnienia tej duszy kierują działaniami tego ciała. Większość z nas, targana sprzecznymi pragnieniami, nie potrafi osiągnąć jedności duszy i ciała. Negatywnie odbija się to na naszym życiu, samopoczuciu i zdrowiu.
Nieosiągalną dla nas spójność duszy i ciała osiąga światło. Wszystkie jego cząstki łączą się w promienie, by stać się czystą energią i siłą. Działanie tej siły zapisałem za pomocą cyfrowego aparatu fotograficznego, a przedstawione zdjęcia ilustrują siłę spójności.
Istota
Istota człowieka tkwi w jego duszy. Domem dla duszy jest ciało. Czy ciało jest obrazem duszy? Czy spoglądając na człowieka można zobaczyć duszę? Czy może zobaczyć istotę? Czy fotografia może?
Gdzie i kiedy?
Wystawę oglądać można od środy do piątku w godzinach od 17:00 do 20:00 do 29 listopada 2019.
Łukasz Cyrus, 2019
